Parşomenin sırrı

Elf Kensei'nin yaralarını biraz da olsa iyileştirecek bir büyü yaptı. Artık Kensei kendisini daha rahat hissediyordu. Kensei'nin yarasına bakım yapıldıktan kısa süre sonra herkes dağılmıştı. Ormanın içinde tek başına kalmıştı. Aslında buna pek yabancı değildi. Her zaman insanlar arasında dışlanmıştı ve tek yaşamaya alışmıştı artık. Ama yine de biraz içini burkuyordu bu davranışları.

Kensei herkes oradan uzaklaşana kadar hiçbir şey yapmadan bekledi. Yakınında birkaç tane büyücü varken büyü yapmak pek akıllıca olmazdı. Parşomeni çıkarmadan önce kendisini saklaması akıllıca bir hareket olacaktı çünkü büyüsü fark edilirse tekrar diğerlerini oraya toplayabilirdi. Kensei ruh enerjisini ormanın enerjisine benzetmek için elinden geleni yaptı. Ormanın enerjisi Kensei'nin enerjisiyle yakın hale gelince bıraktı çünkü uzak mesafeden hissedilemeyeceği kanaatine varmıştı.

Kensei kendisini sakladıktan sonra bulunduğu yere gitti. Aceleyle gömülmüş bir parşomen olduğu için gömüldüğü yerlerde toprak kabarıktı. Yapan kişinin çok zor durumda olduğu ve hemen parşomenden kurtulmak istediği anlaşılabiliyordu.
"Ne kadar yazık... Bir parşomeni parçalayarak ve gömerek yok etmeye çalışmak... Bu ancak uzun vadede işe yarayabilir..." Kensei kendisini ağaçların arasından izleyen dostuna hitaben konuştu.

"Sanırım artık başlamalıyım. Accio parşomen!" Kensei büyülü sözlere başladığında ellerini elfin parşomenleri gömdüğü iki yere doğru uzattı.

Kensei eline gelen parşomen parçalarına baktı. Aceleyle yırtıldıkları için büyük büyük parçalardı. Kensei biraz da olsa rahatlamıştı. Çok küçük parçalara bölünmüş olsaydı doğru şekilde birleştirebilmek için çok uğraşması gerekecekti. Bu şekilde basit bir büyü ile bile birleştirmeyi başarabilirdi.

Kensei elindeki parşomenleri yere koydu. Parşomenlerin etrafına bir çember çizdi. Çemberi kuma parmağıyla çizmişti. Çemberin içine bir sekizgen ekledi, sekizgenin içine de bir yıldız. Parşomenler yıldızın ortasındaki beşgenin içinde yer alıyordu. Bu şekilde büyüsünü yapması daha kolay olacaktı. Kensei ellerini parşomenin üstüne doğrulttu. Büyülü sözlere başlamadığı halde parşomenlerin üstünde bir yarım çember oluştu. Açık pembe renkli biraz da parlak bu çember parşomenin tamamını içine alıyordu.

"Küllerinden yeniden doğ! Oculus Reparo" Kensei'nin sözleriyle pembe renkli yarım küre içinin görülemeyeceği bir parlaklığa kavuştu. Gözle bakılabilse de içini göstermiyordu.

Kensei yerde duran parşömene iyice baktı. Artık yeni yazılmış halinden bir farkı yoktu. Yazılar kusursuz bir şekilde bütünleşmişti, fakat Kensei'nin içinde tuhaf bir his vardı. Parşömen okursa buna pişman olabilirdi ama yine de içindeki merakı bastıramıyordu. Kensei yavaşça elini uzattı ve yerde duran parşömen alarak okumaya başladı.

Parşömen yere düştü. Biraz önce merakla parşömen uzanan eller şimdi tir tir titriyordu. Biraz önceki savaşta bir nebze de olsa korku olmayan gözlere çok büyük bir korku hakimdi. Genç melez okuduklarına inanamıyordu. Nasıl bir elf böyle bir bilgiyle orkların tam ortasından geçebilecek kadar salak olabilirdi? Bu bilginin orkların eline geçmesi halinde diğer ırkların çok büyük zarar göreceğini en salak olan bile anlardı ki orklar bunu anladığı için elfin peşine düşmüş olmalıydılar.

"Irkların zaafları..." Kensei yerde duran parşömene baktı. Bu kadar küçük bir kağıt parçası böylesine önemli bir bilgiyi taşıyordu. Kensei hafifçe gülümsedi. Böyle küçük parşömenlerin içinde bir şehri yok edecek kadar güçlü büyüler saklanabiliyordu fakat bu kullanan kişilerin büyü gücüne ihtiyaç duyuyordu. Bu parşömen ise bir salak sayesinde tüm ırklara büyük yıkım getirecekti eğer engel olunmasaydı.

"Ah şu elf ne kadar garip yaratıklar. Savaşı engellemeye çalışırken dünya savaşı başlatıyordu..." Kensei gülümsemesini kesti. Bu parşömenin orkların eline geçmesini engellemeliydi.

"Lacarnum İnflamarae Levicorpus"

Kensei parşömeni aldı ve kılıcının kınındaki gizli bölmeye yerleştirdi ve mührünü kapattı. Artık parşomen güvendeydi. Katanasının kınında parşömen yerleştirmek için özel bir bölme vardı ve kapatıldığında mührü koyan kişi dışında birinin göremeyeceği şekilde mühürlüydü.

"Gel gidiyoruz. Lİ!" Kensei'nin sözüyle ağaçların arasında bir çıtırtı oldu. Çıtırtıların hemen sonrasında bir ejder ağaçların arasından fırladı ve Kensei'nin boynuna dolandı.

"Lİ!" Sen benimle nasıl konuştuğunu sanıyorsun? Saygılı ol biraz..." Ejder kuyruğuyla Kensei'nin kafasına sert bir vuruş yaptı.

"Ahh... Hadi ordan. Sus da dur durduğun yerde..." Kensei düşmemek için kendisini zor tuttu.

"Paslanıyorsun genç öğrencim. Çalışmalarını aksatmaya başladın." Ejder Kensei'nin omzunda bilmiş bir edayla konuşmaya başladı.

"Off off..." Kensei kendisine bu şekilde vaaz verilmesini sevmese de kırmamak için bir şey demedi ve yoluna devam etti.